بررسی شیوع استرپتوکوکوس پنومونیه و مقاومت پنی سیلین حاملین حلقی زیر ۵ سال در شهرکرد، ۱۳۸۶

چکیده: زمینه و هدف: استرپتوکوکوس پنومونیه شایع ترین علت عفونت های تنفسی باکتریال در جامعه و یکی از علل مهم عفونت گوش میانی، باکترمی و مننژیت است. اطلاعات کمی در مورد مقاومت استرپتوکوکوس پنومونیه به آنتی بیوتیک در ایران وجود دارد. هدف از این مطالعه تعیین شیوع حاملین استرپتوکوکوس پنومونیه و بررسی الگوی مقاومت میکروبی آن به پنی سیلین در کودکان زیر 5 سال سالم مراجعه کننده به مراکز بهداشتی است. روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی در فصل تابستان و پاییز سال 86 در شهرکرد انجام گرفت. تعداد 224 کودک سالم زیر 5 سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهرکرد وارد مطالعه شدند. نمونه گیری از کودکان با سواب از ته حلق انجام گرفت و کولونی های استرپتوکوکوس پنومونیه به روش استاندارد جدا گردید و الگوی مقاومت به پنی سیلین با استفاده از دیسک اگزاسیلین مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی – تحلیلی (آزمون های آماری کای دو و من ویتنی) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: از 224 کودک سالم زیر 5 سال، 38 نفر (17%) حامل استرپتوکوکوس پنومونیه بودند و میزان مقاومت این میکروارگانیسم به پنی سیلین 9/28% بود. اختلاف معنی داری بین مقاومت آنتی بیوتیکی با جنس و سن بدست نیامد. نتیجه گیری: به نظر می رسد داروهای گروه پنی سیلین در جمعیت مورد مطالعه ما هنوز برای درمان عفونت های استرپتوکوکوس پنومونیه داروهای مناسبی هستند.